قطعی مسیر کابلهای دریایی و زمینی ارتباطات اینترنت کشور موضوع تازه ای نیست و هر از چندگاهی به دلایلی همچون گیر کردن لنگر کشتی، پاره شدن کابل توسط کوسه ها و یا حفاری وزارتخانه هایی چون راه و نیرو اتفاق می افند.
این معضل در کشور ما تا حدی با زندگی کاربران اینترنت عجین شده که کندی سرعت آن نمی تواند تاثیر چندانی در فعالیتهای روزانه آنها ایجاد کند!
شاید هم قطعی اینترنت برای کاربران ایرانی از آن جهت آن طور که باید حائز اهمیت نیست زیرا سرعت اینترنت در شرایط عادی هم دست کمی از شرایط قطعی آن ندارد و به همین دلیل کاربران قطعی کابل دریایی در نقطه ای از کشور ایتالیا و یا گیرکردن لنگر کشتی در آبهای فجیره را آنچنان که باید جدی نمی انگارند یا شاید هم اصلا اگر در خبرها نخوانند خیلی متوجه نمی شوند.
قطعی های مکرر کابلهای ارتباطی در حالی در کشور ما به پدیده ای طبیعی تبدیل شده که در زمان حاضر بالغ بر یک میلیارد و چهارصد میلیون نفر در دنیا کاربر اینترنت هستند و به جرات می توان گفت 32 درصد جمعیت فعال دنیا به اینترنت دسترسی دارند.
صرفنظر از میزان دسترسی فعلی اینترنت در جهان، میزان رشد این پدیده بین سالهای 2000 تا 2008 در برخی کشورها بسیار جالب توجه است. برای مثال ضریب رشد اینترنت در کشور الجزایر 6 هزار و 900 درصد، کنگو 46 هزار درصد و سومالی 49 هزار درصد اعلام شده که این توسعه با هیچ صنعتی قابل مقایسه نیست.
گفته می شود سرعت خطوط اینترنت در کشوری مانند کره جنوبی چهار هزار برابر بیشتر از سرعت اینترنت در کشور ما است و بعضی کشورها مانند سنگاپور پهنای باند یک گیگا - هزار مگابیت در ثانیه - یعنی 200 هزار برابر بیشتر از آنچه که امروز ما در منزل داریم را در برنامه دارند.
آمار دیگر ارائه شده حجم اطلاعات مبادله شده در جهان در سال 2007 را بیش از 40 اگزا بایت تخمین زده که به گفته کارشناسان این حجم اطلاعات، بیشتر از همه اطلاعات ارائه شده در طول پنج هزار سال پیش از آن است.
باید توجه داشت که 40 اگزا بایت معادل چهار میلیون کتابخانه در حد و اندازه کتابخانه کنگره آمریکا - بزرگترین کتابخانه جهان- با 19میلیون جلد کتاب است که این اطلاعات در تمامی کشورها از طریق اینترنت مبادله می شود.
ورود به فناوری اطلاعات و ارتباطی و بهره گیری مناسب از امکانات آن به حدی در جهان فراگیر شده که کشورهای مختلف سالانه میلیاردها دلار سرمایه گذاری برای دستیابی به آن انجام می دهند و از طریق آن نیز میلیونها شغل تعریف می شود.
فناوری اطلاعات روزانه هزاران و حتی میلیونها نفر در سراسر جهان را به سمت تولید علم و اندیشه سوق می دهد و به نوعی مهم ترین ابزار در جهت توسعه اقتصادی، فرهنگ سازی، آگاهی رسانی و افزایش دانش محسوب می شود.
کارشناسان معتقدند که پهنای باند اینترنت در هر کشور رابطه مستقیم با افزایش درآمد ناخالص ملی دارد و به همین دلیل امروزه هر کشوری که پهنای باند بیشتری در اختیار داشته باشد توسعه یافته تر و موفق تر است.
پس در این صورت اگر بگوییم با انفجار اطلاعات و حرکت کشورها به سمت استفاده از فناوریهای نوین، آنچه به عنوان سرمایه ناخالص ملی در هر کشور تلقی می شود توسعه زیرساخت های فناوری و ارتباطی است بیراه نگفته ایم.
اما به نظر می رسد مسئولان کشور ما آنطور که باید بر اهمیت فناوری اطلاعات و ارتباط آن توسعه کشور اعتقاد نداشته و به همین دلیل آنطور که باید برای رفع اختلالات و قطعی های کابلهای اینترنت تلاش نمی کنند. این در حالی است که در شرایط فعلی وجود اینترنت از نیاز به سرویسهای دیگر بیشتر احساس می شود و همانطور که قطعی برق در یک شرکتی مانند ایران خودرو و یا شرکت های پتروشیمی تبعات منفی بسیاری خواهد داشت قطعی، اختلال و کندی اینترنت هم می تواند تاثیرات زیان باری بر اقتصاد کشور تحمیل کند.
با این حال این سئوال مطرح می شود که اگر برق کارخانه های بزرگ کشور برای دو هفته قطع می شد آیا این احساس نیاز به وجود نمی آمد که برای رفع این اختلال، همتی مضاعف به کار بسته شود و یا حتی برای قطعی های احتمالی آن اقدامات پیشگیرانه اتخاذ شود؟
به اعتقاد کارشناسان با وجودی که اقتصاد کشور وابستگی مستقیم به فناوری اطلاعات دارد اگر این تاثیر جدی گرفته نشود با نوعی عقب افتادگی در جامعه روبرو خواهیم شد که جبران آن به راحتی امکان پذیر نخواهد بود.
به هر حال فاصله عقب افتادگی ما نسبت به دیگر کشورها در فناوری اطلاعات روز به روز در حال افزایش است و به نظر نمی رسد برنامه ای برای برون رفت از این چالش وجود داشته باشد. با این اوصاف بهتر آن است که مسئولان صادقانه موضع خود را نسبت به اینترنت روشن کنند و اگر اعتقادی به این فناوری دارند به راهکاری علمی برای توسعه پهنای باند و سرعت آن بیندیشند.
